6 levenslessen die ik leerde van een steen

Wist je dat een steen je veel levenslessen kan leren? Als beeldhouwer werk ik al jaren met steen en heb ik ontdekt dat dit materiaal een schat aan wijsheid in zich draagt. Niet alleen de steen zelf, maar ook het proces van het beeldhouwen. Hier zijn 6 levenslessen die ik leerde van een steen door de jaren heen en die ik graag met jullie wil delen. Misschien herken je er een paar!

Wat mij betreft zit er geen logische volgorde in de lessen en lopen ze door elkaar heen. De eerste metafoor met het leven, ook al bedenk je hoe dingen lopen, ze lopen altijd net weer anders. Dus stiekem 7 levenslessen in plaats van 6.  

Loslaten

Je kent het vast wel. Je hebt een plan, wel of niet uitgewerkt, en gaat aan de slag. Je bedenkt dat het er zo en zo uit moet komen te zien en dat bepaalde dingen er echt in moeten. Bij het beeldhouwen blijkt dan soms dat je stukken steen 'moet' verwijderen die in eerste instantie belangrijk leken. Frustrerend genoeg dragen deze aanpassingen vaak bij aan een mooier beeld. Het leert je om los te laten wat niet essentieel is. In het leven is het net zo: je kunt niet alles vasthouden, ook al denk je van wel. Soms moet je dingen, situaties of zelfs mensen loslaten om ruimte te maken voor iets nieuws en moois.

Accepteren

Net als elk mens uniek is, is ook elke steen anders, met zijn eigen unieke eigenschappen en imperfecties. Daar valt niets aan te veranderen; je moet leren accepteren wat de steen je biedt en ermee werken in plaats van ertegenin te gaan. Dit geldt ook voor het leven en het omgaan met mensen. Door te accepteren wat je niet kunt veranderen, kun je je energie richten op wat je wél kunt beïnvloeden. En niet elke steen hoef je leuk te vinden of mee te werken...

In het moment

Opperste concentratie en volledige aanwezigheid in het nu. Klinkt misschien wat zweverig, maar beeldhouwen vereist die volledige concentratie en aanwezigheid. Je kunt niet halfslachtig te werk gaan zonder fouten te maken. Zelfs als je een ster bent in loslaten en accepteren dat dingen lopen zoals ze lopen, herken je deze les vast ook in je dagelijks leven.

Multitasken wordt vaak bejubeld en toegejuicht, maar is het eigenlijk wel zo geweldig dat je aandacht is verdeeld over meerdere dingen? De kans dat je dingen half, of vooruit, driekwart doet, is aanwezig. Vaak weet je achteraf niet meer wat je eigenlijk gedaan hebt. Begrijp me niet verkeerd, ook ik was een meester in multitasken, maar ik probeer steeds meer met één ding tegelijk bezig te zijn. Door in het moment te leven en je volledig te concentreren op wat je doet, kun je veel meer voldoening en succes ervaren.

Zonsopgang in IJsland

Alles gebeurt met een reden

Een cliché dat misschien wat lichte uitslag bij je veroorzaakt als je het leest. Ook ik heb bij bepaalde gebeurtenissen de neiging om te denken: 'Wat is hier in godsnaam de reden van en waarom?!' Soms zie je het niet op het moment dat iets gebeurt, zeker bij minder fijne gebeurtenissen. Bij het beeldhouwen breekt er soms een stuk steen onverwacht af, of stuit je op een onvoorziene moeilijkheid, zoals een ader door een stuk waar je dat niet wilt. Dit kan zeer frustrerend zijn, maar het leert je ook dat alles met een reden gebeurt. Misschien leidt die breuk je naar een nog mooier ontwerp of ontdek je een nieuwe techniek. Dit principe geldt ook voor het leven: tegenslagen kunnen onverwachte zegeningen worden, ook al zijn ze niet direct zichtbaar. Met de nadruk op kunnen, want sommige gebeurtenissen zijn gewoon echt zwaar prut.

Doorzetten

Gelukkig ben ik geboren met een enorm doorzettingsvermogen, anders was ik niet gekomen waar ik nu ben. Er hebben zich al de nodige gebeurtenissen in mijn leven voorgedaan die dat tot aan de grens en erover getest hebben. Over dingen die met een reden gebeuren gesproken... Beeldhouwen is een kunst die geduld en doorzettingsvermogen vereist. Soms lijkt het werk eindeloos, bijvoorbeeld het urenlang schuren van een beeld, en kun je ontmoedigd raken door de uitdagingen die je tegenkomt. 

Maar door vol te houden en stap voor stap verder te gaan, zie je langzaam maar zeker het resultaat van je inspanningen. Een mooi beeld met een verhaal ontstaat niet zomaar. Deze les is wat mij betreft essentieel in het leven. Vaak bereiken we onze doelen niet meteen en moeten we tegenslagen overwinnen. Door door te zetten, leer je dat elke kleine stap je dichter bij je einddoel brengt en dat de reis zelf waardevol is. Mijn motto is ondertussen: kijken wat wel kan in plaats van wat niet. En dat heeft mij al ver gebracht en mooie dingen opgeleverd.

Goed is goed genoeg

Dan dat irritante perfectionistische stemmetje in je, zeker bij beeldhouwen kan dat mij af en toe tot grote frustratie drijven. Toen ik begon met beeldhouwen wilde ik als perfectionist dat elk detail perfect was, maar in de praktijk leerde ik dat goed soms goed genoeg is. De kracht zit hem echt in de imperfectie. Het leven is ook niet perfect, verre van. Betekent dit dat je dan je standaard moet verlagen? Absoluut niet! Maar accepteer dat perfectie vaak onbereikbaar is. Het streven naar perfectie kan je tegenhouden en uitputten, terwijl 'goed genoeg' je vooruit helpt. Juist in mijn beelden zijn de, in mijn ogen, imperfecte dingen de kracht die in een beeld schuilt.

Luisteren

Misschien toch nog een bonusles erbij zo aan het einde van deze blog... Elke steen, elk beeld en elk proces bevat een les, als je maar bereid bent te luisteren en te leren. Luisteren is een gave: hoor je echt wat de steen zegt, of die persoon? Of ben je stiekem met je eigen verhaal bezig? Ook daarin ben ik niet perfect, maar dat heb ik ook nooit gezegd dat ik dat wel ben. Beeldhouwen is voor mij dus niet alleen mijn passie leven, maar ook elke dag leren van wat de steen en het creatieproces mij te vertellen hebben. En daar luister ik ondertussen heel goed naar.

Had jij gedacht dat er zo vergelijkingen waren van beeldhouwen met het leven? Deel het in de reacties, ik ben benieuwd!