(Let op: deze blog is al eerder op mijn oude website verschenen, echter ivm wisseling van hostingpartij opnieuw geplaatst - excuus voor eventuele verwarring)
Hoe begint iets
Weinig mensen zullen zeggen dat ze op een dag wakker werden en bedachten om, ik zeg maar wat, te gaan beeldhouwen. Het kan, maar meestal gaat er toch wat tijd aan vooraf. Hoe begint iets? Soms weet je het nog als de dag van gister, en soms ‘rol’ je erin en ben je zo een paar jaar verder. Mijn beeldhouw reis, hoe het begon en waarvan ik de start nog wel goed weet, begon in 2009. Als alternatief voor een dag wandelen wat niet door kon gaan. Samen met mijn beste vriendin volgde ik toen een 1 daagse workshop beeldhouwen. Weer eens wat anders en het leek ons leuk om dat samen te doen. Zo is, per toeval, voor zover dat bestaat, mijn passie voor beeldhouwen ontstaan. In deze blog een klein tipje van de sluier over mij als persoon achter het beeld.
Verliefd
Bij mijn vriendin is het trouwens bij die ene keer gebleven, bij mij verre van. Ik was na die dag totaal verkocht. Op slag verliefd op beeldhouwen, ook al was dat pas de eerste keer. Ik wist al tijdens die dag dat ik er een nieuwe hobby en passie bij had. Niet wetende dat ik jaren later zelfs een bedrijf zou hebben waarin ik mijn beelden verkocht. Jarenlang was het beeldhouwen voor mij een uitlaatklep en totaal wat anders ten opzichte van mijn werk waar ik, destijds in loondienst, heel wat uren in de dag mee vulde. Ik werkte toen bij Landal GreenParks en samen met mijn team was ik verantwoordelijk voor het functioneel beheer van het reserveringssysteem. Zorgen dat gasten konden boeken, om het maar even heel kort samen te vatten. Heel wat anders en werk dat zorgde dat ik veel in mijn hoofd zat (en veel in de auto).
In mijn vrije tijd was ik al zo veel mogelijk buiten in de natuur te vinden, als ik niet aan het reizen was. Deze nieuwe hobby maakte dat ik dat én in de natuur kon doen én dat ik met mijn handen kon werken. Zodat ik niet in mijn hoofd hoefde te ‘zitten’. Hoewel, helemaal gedachteloos beeldhouwen gaat niet, want dan gaat het geheid mis… Geloof me.
Puur
Voor mij is beeldhouwen creëren in de puurste vorm. Een stuk steen transformeren naar een beeld van niets naar iets. Steen hoeft niet hard en koud te zijn, maar kan ook uitnodigend en warm zijn. Ik speel bij mijn beelden graag met contrasten tussen glad en ruw. Voor mij staat dat symbool voor het leven met al haar ups en downs. ‘Het beeld, of de vorm, zit al in de steen, het wacht er alleen op om eruit gehaald te worden’. Je hoort het vaker, maar als beeldhouwer vind ik het een uitdaging om de verrassing die in de steen verborgen zit eruit te halen en te laten zien aan anderen.
En over puur gesproken, al mijn sculpturen maak ik met de hand zonder gebruik te maken van elektrisch gereedschap. Mijn werk is figuratief en ontstaat bijna allemaal ‘in mijn hoofd’. Ik ben geen Donatello of Michelangelo, deze kunstenaars zijn een klasse apart. Wat ik met mijn creaties wil bereiken is dat ik mensen raak en laat genieten. Beeldhouwen is mijn manier om de wereld een stukje mooier maken.
Van hobby naar werk
Maar hoe kom je dan van een hobby naar dat het je werk is vraag je je misschien af? Hierover schrijf ik in eerdere blog Van hobby naar werk over. Zoals geschreven was het voor mij zo’n acht jaar lang ‘gewoon’ een leuke hobby, waar ik heel veel uurtjes aan besteedde. Op de plek waar ik ook de begin workshop had gevolgd, Quadenoord. In een kapschuur midden in het bos, of buiten als het weer er naar was, met een leuke groep mensen die dezelfde passie deelde. Onder de enthousiaste begeleidende van twee zeer talentvolle broers uit Zimbabwe die ons de kneepjes van het vak bijbrachten.
Hoe tegenstrijdig het ook klinkt, de aanleiding dat het uitgroeide tot meer dan een hobby naar werk, was bij mij uiteindelijk het feit dat ik 100% arbeidsongeschikt werd verklaard door blijvend rugletsel.
Achtergrond
Lang verhaal kort en wat achtergrond informatie. Het letsel heb ik opgelopen door een wintersport ongeluk. Jarenlang ben ik op zoek geweest naar een oplossing voor de pijn die door het letsel was ontstaan. Eind 2017 ging het echt niet meer als in onder andere 24/7 zenuwpijn. Compleet uitgevallen, in ziektewet en uiteindelijk door naar een WIA.
Tijdens die periode uiteindelijk een arts gevonden die kon helpen en durfde te opereren. Door drie rugoperaties, wat weer een verhaal op zich is, in drie jaar tijd (2019-2022) heb ik uiteraard niet volop kunnen doen wat ik wilde qua werk / beeldhouwen. Dit omdat de revalidaties van de zware operaties een full time job op zich zijn. Maar ik ben wel in die periode voor mijzelf begonnen, ook om mentaal gezond te blijven, want een dag heeft best wat uren zeg maar als je niet of nauwelijks fysiek wat kunt…
Omdenken
Door de rugproblemen kreeg ik er meteen wel een uitdaging bij, want doordat ik steeds minder kon, en door de operaties, heb ik zo’n vijf jaar lang niet meer kunnen beeldhouwen. Een gevoel alsof je iets essentieels mist, anders kan ik het niet omschrijven. Ook kan ik niet meer de beelden maken die ik eerder maakte, als in zware / grote beelden. Ik kan (en mag) ze simpelweg niet meer tillen.
Gelukkig zit ik niet voor een gat gevangen en denk ik altijd in wat er dan wel kan. Noem het omdenken, of denken in mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. Het leven is te kort om te blijven hangen in wat je niet kunt, of niet meer kunt. Dus werden het kleinere, en daardoor lichtere beelden.
Ondanks die omslag zat het beeldhouwen er tot een kleine paar maanden geleden nog niet in. Je staat er niet bij stil hoe fysiek beeldhouwen is als je fit bent en ‘nergens’ last van hebt. Maar goed, over naar kleinere stenen / beelden en zachtere steensoorten. Want beitelen op harde steen, dat vind mijn rug verre van fijn…
Creativiteit is er altijd
Langzaamaan pak ik het beeldhouwen weer op. Ik heb zeker niet stilgezeten tijdens de jaren van de rugoperaties. Wel lange periodes stilgelegen, maar dat hoorde dan weer bij de revalidaties na de operaties.. Want creativiteit is er altijd en zet je niet even uit of stil. Wat kan ik wel doen liggend in bed, of korte stukjes achter elkaar? Dat was bij mij de gedachte toen ik iets meer mocht en kon dan alleen maar liggen. Voor mij werd dat steentjes beschilderen, ook werken met steen, maar dan heel anders. En natuurlijk heel veel uitbroeden 😁 Nu komt de tijd dat wat ik heb bedacht weer voorzichtig kan gaan uitwerken en doen. 14 Jaar nadat ‘het’ begon qua beeldhouwen.
Het maakt natuurlijk niet echt uit hoe iets begint, maar achter mijn start van beeldhouwen hoe het begon zat toch een verhaal dat verteld mag worden, al zeg ik het zelf.
Heb jij een ‘hoe het begon’ ervaring? Leuk als je dat in de reacties wilt delen ter inspiratie.
